K ö ç e k ç e l e r Şiiri - Necdet Arslan

Kimindir,hatıra mıdır bilmem ki
Her yerin değişeceğini güzelleşeceğini sanarak birkaç yaşanmışlığı bırakmışlar
Sakin misin diye soruyor çelik,
Suratının en kuytu yerine şangır şungur iniyor su.
Söndürülüyor öfke.
Yok hayır siyah martının neyi kursağına indirdiği
Umurundaydı sanki koca denizin.

Boş verin şimdi bunları
Bir oğlunuz daha doğsaydı
Kurutulmuş harnuptan başka neler neler kaynatıp içirirdiniz.
Kolay yoldan peydahlanmaz bu çağda bu haramiler bu mahallede dediler.
Ortalıktaki kokuya neyin hatırına katlanmak gerek bilmediler

Salmayın sokağa gece olunca karanlığı
Bu karmaşada ne var ne yok hepsi
Şu bulutların içine girerse vay geldi başımıza
Başka derdin yoksa günlerce dön babam dön.
Onları gökten toplamayı başardığı gün
Saksağanı smokinle tepeden tırnağa donatmaya razı olur maestro.
Hepsinin yer değiştirmiş olması yeni moda
Neyi vardı da kaybedince yüzü küle döndü şaklabanın
Irmağın kollarını kestiler tulumbacı sayfaya gelince
Bilmiyor muydunuz oraya yarım es konulacağını
Kim unutup ıskaladıysa bu gerçeği itiraf etmeli
Ortalıkta başkaları yokmuş gibi durmak caiz değildir.
Domuzluktan daha geçer akçe var mı ki günümüzde

Kolay sanma böylelerini dalaşıp da kündeye getirmeyi
Üç dört öfkeyle omlet yapıldığını gördün mü hiç bayım
Bugün tüm yağmur tozları külliyen başka külliyeye taşınmış
Hay aksi şey,farkındayım…

ontemmuzikibinonaltı