K E L E B E K Şiiri - Osman Serçe

Bir bahar mevsiminde çıktın karşıma
Nisan yağmurları gibi aktın gözlerimden ruhuma
Can verdin hayat verdin
Çatlamış topraklarıma
Bir kelebek misali
Renk kattın yaylalara kırlara ovalara...
Geceleri ateş böceğim oldun,
Her hece ruhumda uçtun
Ama ben sana kelebek diyemem
Sen ömürlük olmalısın

Konduğun her çiçeğe uğradım
Gül katmerleri arasında kokunu aradım
Çiy damlası gibi düştün kirpiklerime
Boşluğu sarmaladım ruhun diyerek
Duvarlarda resmini aradım sabahlara dek
Yumdum uykusuz gözlerimi her güneş doğuşu
Ve ben hep karanlık geceleri özledim;
Kelebekler uçamaz diye
Ama ben sana kelebek diyemem
Sen ömürlük olmalısın

Gözlerini düşledim yıldızlarda
Gizemli bakışlarını koydum aynalara
Her bebek gülüşünle yeniden doğdum
Kapasam gözlerimi sen girersin düşlerime
Uykularımı böldü sessiz çığlıkların
Avuçlarımda hissettim,
Bir kelebek kanadı kadar zarif ellerini
Ama ben sana kelebek diyemem
Sen ömürlük olmalısın

Saklambaç oynadık zifiri karanlık gecelerde
Bir çocuğun kelebeği tutmak istemesi gibi;
Saatlerce seni kovaladım
Ama ben sana kelebek diyemem
Sen ömürlük olmalısın

Ama şunu bil ki; Mavi Kelebeğim
Bir gün bir gün ben o kelebeği tutacağım

İZNİK' 20 Nisan 2018
Osman SERÇE

Kaynak : BEYAZ GÖLGE