K ayıp Düşler Şiiri - Rahim TAŞ

K/ayıp Düşler

Bu kaçıncıydı kim bilir
Biliyordu kıvılcımın büyük bir yangına dönüşeceğini
Ucuna oturduğu koltuğun arkasından
Şelale gibi akıttı saçlarını
Bir ucu ruhunda bir ucu bedeninde
Pergel gibi açılmıştı gerilmiş bacakları
Kurtaramamıştı kendini
Kendi tecavüzünden

İrkildi bir göz kırpmasıyla
Bir ilki yaşamayı düşlüyordu
Hazırladı kendisini
Kiraza boyadı kalın dudaklarını
Özgür bıraktı bir kaç uzvunu

Ateşli bir dansla sürüyordu gece
Belinde birbirine kavuşan iki el durduruyordu titremesini
Yudumladı şehvet katılmış aşk şarabını
Vermeyi düşünüyordu boynuna asmadığı en değerli mücevherini
Düşündükçe utandı
Kızıla boyadı geceyi yüzündeki alev
Bitmemeliydi gece
İki ucundan çekip uzattı geceyi

Nefesinin rüzgârı
Değişik şekiller vererek bir araya topluyordu bulutları
Ay gümüş pudra serpmişti odaya
Soyundu utangaçlığını
İki sütun taşıyordu
Hiç bir beyazlığın boy ölçüşemeyeceği beyazlığını
Üzerine hiç binilmemiş bir deli tay gibiydi
Dudaklarıyla otluyordu göğsünün çayırlarında adamın
Ağzına yakışmayan müstehcen sözlerle
Su gibi ak diyordu tepelerimden
Ovalarıma vadilerime
Kendi eliyle veriyordu bahçesinin en olgun meyvelerini
Küreksiz bot yüzdürüyordu havuzunda
Sayısız kulaçlarla bitirdi düşünü.
Yenisinin başlaması için

Ve kurtarmıştı kendini
Kendi tecavüzünden …

29 Haziran 2006

Rahim TAŞ