K(aç) alem-uyu Şiiri - Hüseyin Mavice

sancılı bir hülya diş biledi düşlerime
düş görüyordum düşlerimin içinde
gülüşlerimi ağ(l) atıyordum
ve yakalıyordum
kendi yakınsamamı
kendime uzak bir evrende
kaç alem gezer,bil-(in-cim)
her çıkışta indim de bilindim
bilindikçe iniltim
çıkmadı susuz bir pınarda
buharını kaybetmiş can gibi
o pınar bir kuyu olur sonra
ve ruh kaybetti gümüş ipi
karından bağlı ölüm suyu
karnın karın sayılır desem
kaburga kemiğinin altıdır
ve karının benzer huyu
ağlayışlarımı yaktım kaç defa
kendi uzaklığımın ipini çektim
ışığı takip ederken
kaç!
alem gezdim
her kalem darbesi ruhumun
açtı anahtar
kapattı kilit
yokluk kelimelerinde
yitik
ilintili iniltiler