K'a Şiiri - Yaşar Adıyaman

****
Kınası kekik kokan
Kadınların kaynayan gözlerinden
Kimliksiz bir bedevi dolaşır kanımda
Kavruk tenim hazana düştü

Kanayan yüreğimin sökükleri
Kazılan her mezara
Kendi ellerimi uzatır
Kandil kandil yanarım

Kaybettim sonsuzluğunu çırasını
Katmer yalnızlık içindeyim
Kaf dağının zifiri karanlığında
Kaval çalan çobanların derdini bilirim

Kaybettim kıldan ince yolumu
Kadran aygıtlarda bulamam

Kadere pusu kurmuş haydutlara
Kesemem göbek bağımı

Karanlık geceye ay küstü tenime
Kızıl kıyamet bu olsa gerek
Kardan bir temmuz düştü sonsuzluğa
Karpostal artos 'tan şafak söken mehtapa
Kapı aralığından ocak dökülüyor
K'a nerdesin, hani nerdesin