Kara bir bela çöktü topraklar üstüne
Ekilmez oldu ekilen tarlalar
İnsanlar şaşkın heryer perişan
Analar ağlıyor çoçuklar çaresiz
Topraklar çorak kalmış ekinsiz
Kuşlarda ötmüyor artık herşey sevgisiz
Nehirler durgun akan su değil
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
