K a h r o l u ş Şiiri - Zeki Çelik

Sevgime karşılık bulamayınca,
Huzurlu ortamda kalamayınca,
Hayattan zevkimi alamayınca,
Yalnız yaşadıkca kahroluyorum.

Kısacık ömürün hesabı belli,
Dostlarım susuyor,düşmanlar dilli,
Beni kandırıyor zibidi,zilli,
Enayi sandıkca kahroluyorum.

Anamı, babamı çoktan yitirdim,
Mevcut olanıda yedim bitirdim,
Ticaret yaparken servet batırdım,
Faizler arttıkca kahroluyorum.

Yaşım ilerledi,saçım ağardı,
Vücudum yıprandı derdim çoğaldı,
Çatıyı fırtına, evi sel aldı,
Her şeyi yuttukca kahroluyorum.

Ezrail gelsede şu canı alsa,
Uhrevi aleme kolayca salsa,
Çileden,cefadan Zeki kurtulsa,
Kefeni yırttıkca kahroluyorum.

14-1-2010