** K a d ı n ı n...İ s y a n ı

Baksana atı alan, Üsküdar’da,
Sense hala uyu, zıbar burada,
Üstümüze afiyet, at fırçanı da,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

Adam olsan biraz, erken yatarsın,
İnsan gibi düşünür, saati de kurarsın,
Lafa geldi mi? havalara uçarsın,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

Gecenin körü olmuş, hala lak laka,
Hep senin dediğin doğru mutlaka,
Nereden düştüm, böyle çatlaka,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

Kahvaltı hazır, hep önüne gelecek,
Kadın dediğin, hizmetini görecek,
Sen oturup köşede, sefa sürecek,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

Çamaşır dağ gibi beni bekliyor,
Bulaşık yığılmış, sıra istiyor,
Adamsa yan gelmiş, pinekliyor,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

Çocuk içeride avaz avaz bağırır,
Herif maç hakemine, küfür yağdırır,
Bir yandan da abur cubura saldırır,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

“Çay nerede kaldı, hani kahvemiz”,
“Mısır patlat” der, “tam olsun keyfimiz”,
Sanki yok bizim derdimiz, kederimiz,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

Geceleri de sana hizmet edecek,
Canın çektiğinde yatağına girecek,
Oynaşıp gönlünü de hoş edecek,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet.

Başlayacağım bir gün söze, lafa,
Atacağım ne varsa, hepsini rafa,
Karı imiş, koca imiş hepsi hurafa,
Köle miyiz kardeşim, ne bu eziyet,

Okumuşsun, üniversiten meziyet,
Ama heyhat yok ki, hiç kabiliyet,
Dilinde hep Demokrasi, Cumhuriyet,
Köle miyim sana, ne bu eziyet,