* K a d ı n * Şiiri - Selma Güneş

Ana rahminde, bilindik olduğu gün
Yüzünü buruşturur,
Erkek çocuk umutları sönmüş babalar,
Analarsa, keşke doğmasa der,
Benim çektiklerimi çekmese…

Taa çocukluğundan başlar,
Konuşmaya, paylaşmaya,
Sonraları dırdır etmeye,
Erkeklerin deyimiyle.
Oysa çok konuşmamalıdır kadın,
Sadece gerektiğinde…
Erkeğin duymak istediğini,
Söylediğinde…

Güzel olmalıdır.
Bakımlı, tertipli, temiz,
Geceleri soğuk yatakları ısıtmalı,
Çocuklar doğurmalıdır,
Boynuna takılmış beşibiryerdeler,
Sırtından ömrünce indiremeyeceği yükler…

Gökteki yıldızları,
Sermek kolaydır yollarına…
Bir tatlı söz, bir yudum sevgi, tek açlığıdır ömrü boyunca.

Aşk biter, herkes giderken kendi yoluna,
O yanına yalnızlığı alır,
Gözyaşı kirpiklerinde takılı,
Çelimsiz yumrukları sıkılı,
Kader dedikleri hapishanelerde kilitli kalır.

Alt tarafı kadındır işte,
İnsan olduğu unutulur…
Saçı uzun aklı kısa derler,
Kellerin gururu kurtulur!
Fahişe derler, uçkuru çözülmüş erkek onunla zevk bulur.
Hizmetçidir, tüm pislikleri yıkar, süpürür.
Yasaktır tiksinmesi, ne bulanır, ne öğürür…

Patron ellese susmalı,
Koca dövse sevinmelidir,
Kasabın sevdiği deri misali.
Yerlerde sürünmelidir saçlarından,
Gerekirse hazırdır töresel ölümlere,
Kına, zaten kan rengi değil mi yakıldığında,
O taptaze gelinlerin elinde.

Okumuşsa ukalâdır,
Maaşı çoksa zaten beladır…
Erkeğin başına!
Kaynanası hazır düşman,
Evlendiğine ilk geceden bin pişman,
Kurtuluş arar, çıkmaz sokaklar da.

Dost arar bulamaz, kendinden başka
Bazen o kadındır, ötekinin yerine,
Dokunur, şehvet dolu sevgisizlik,
Dilsiz bedenlerine...

Gül/se, dikensiz olmalıdır,
Sevse kavuşması imkansız
Fedakarlığı sınırsız..
Ölse mekansız

Bizi anlamak için,
İnsan olmayı anlamak gerekir,
Ben ne yazsam faydasız.

Selma Güneş
Kayıt Tarihi : 17.3.2008 10:15:00