İrâde-i Cüz’iyye, “ihtiyâr” elde mâhir,
Levh-i mahv ve isbatta, alnımda yazı kader,
Nefs ezhâna bulaşır, makâsıd kalpte tâhir,
Taalluk etmez şuur, Rabbin îkâzı kader,
Esbaba mutlak rücû, kudretten değil zâhir,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
