Sona doğru giderken
Sabah, akşam ve gece
Sürekli aynı çizgide
Sabit hareket ediyorlardı
Sabah doğan güneş akşama
Son turunu tamamlıyordu
Sevgiyle izlediğim ay
Seyrekte olsa yok olurken
Semada şekillere bürünüyordu
Seyrederken, dolunay ve hilal
Sevgi, kalpten doğaya kayardı
Sönük ve parlak yıldızlar
Silik bulutların arasından
Sonsuzluğa uzanan uzayda
Samanyolu ve dağınıklıkta
Seyrinde doyumsuzlardı
Serenat halindeki doğa
Sen, ben ve canlılarla
Sessizce hayatta yaşıyordu
Saklanmış zamanlardan
Sona doğru yürüyen zaman
Sonun başı, başın sonunda
Sadece rutin döngüsündeydi
Seyirdeki düzeni bozsaydı
Sekseydi bir an yörüngeden
Son kavramı ne olabilirdi?
Sebat, çizginin üzerinde yürürken
Seksekler ve zikzaklar çizmeden
Sürekli doğruyu düşünmek/yapmak
Sıyırtan kaçışlara hiç kanmamak
Sıratı müstakim* üzerinde durmak
Sesin nağmelerinde duymayı/duyabilmeyi
Seyrin güzelliğinde, görmeyi/görebilmeyi
Sevginin derinliğinde, sevmeyi/sevebilmeyi
Sebat içinde, vazgeçmeden yapabilmek
Sevgi akışını tüm yaratılmışlara
Sır olup kaybolmadan insanda
Sürekli hep sevgide kalabilmek
Söndüren, kin ve nefreti bilmemek
Seven kalpte asla yeşertmemek
Serin gecelerin güzelliğindeki
Sürgün olmuş güzel duygular gibi
Sere serpe, boyluca filizler vererek
Servi boy verircesine hayata
Sınırlarında kesintisiz yürümek
Suyun taşı zamanla deldiği gibi
Sayılarla bitmeden damlayarak
Son bulacak ömrün ahenginde
Sitemsiz, şikâyetsiz yürüyebilmek
Sıkılan dişler olsa da ağızlarda
Silinip gitse de, insanlık toplumda
Sevgi fidanlarını sürekli dikebilmek
Saygısını bozmadan insanlığın
Saygınlığında hayata yürüyebilmek
Sırdaşıdır düzgün çizginin/çizgilerin
Söylenen/söylenecek yalanlardan
Sıyrılıp hayata/hayatta yaşatmaktır
Saymanın, saydırılmanın baştan
Sona kadar insanda var olmasıdır
Sürekli, kesintisiz insanlığın inkılabıdır
17.03.2007 – İzmir
*Sıratı mustakim, Allah'ın insanlara gösterdiği kesin, gerçek ve düzgün bir yol.
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 17.3.2007 08:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin hikayesi, yine bir şiir.. Sabır Her gün doğa kendini tekrar ediyor. Tekrar ediyor her yıl bütün mevsimler Ve insan, her gün, yiyor, içiyor, Çalışıyor, dinleniyor, eğleniyor Ömrün içinde durmadan tekrar ediyor Her gün yaptıklarını yapmasaydı bir an Her gün tekrar ettiklerinden uzakta Yaşam, biterdi o an, insanın hayatında Yaşam düzeni, her gün tekrarlar düzeni Sabırla, azimle, her gün sürekli yapılan Sabır isterken gerçekler üzerindeki fikirler Birkaç söz, birkaç eylem mi onu destekler Olmamışsa, insanın hayat boyu özleri Kavgası, hayatı, kişiliği, kimlikleri Birkaç söz, birkaç eylemden sonra insan Olmadı, olmuyor diye dönerse/dönmüşse geri Düşünmez mi o zaman ölür gider fikirleri Kavgasını verdiği hayatın tüm gerçekleri Düşünmez mi insan hiç günlük yaşamdakileri Gün doğmazsa bir an kanunundan uzakta Yıldızlar, güneş, ay kaybolsa gelmese geri Mevsimler yok olup gitse, yaşam göstergeleri Ve insan, her gün yiyorum, ye ye bir şey olmuyor Bundan sonra artık yemek istemiyorum derse Ve insan her gün çalışıyorum bir şey olmuyor Artık hiç çalışmayacağım bundan sonra derse Bıktım artık, yemekten, içmekten, uyumaktan Çalışmaktan, eğlenmekten, dinlenmekten derse Her gün yaptıklarını yapmak istemezse bir an Düşünmez mi, yaşam kalır mı hiç geri? Doğal seyrinde süregelen yaşamlar gibi Sabırla, azimle, sektirmeden yürümezse fikirleri Kalır mı hiç insanda, yaşamın gösterge kimliği? Sabır, acılara, zorluklara göğüs germe değildir Sabır, sadece olumsuzluklarda gezinme değildir Sabır, yaşamak/yaşatmaktır her gün dipdiri Sekmeden, sektirmeden, vazgeçmeden fikirleri 17.03.2007 - İzmir
saygılarımla:
rr.akdora
TÜM YORUMLAR (37)