K-3 AD. Gözlük... Şiiri - Mehmet Çoban

22.08.2007 günü, işe giderken güneş gözlüğümü unuttum. Yaz kış, hep güneşe karşı gözlerim hassas olduğu için numaralı güneş gözlüğümü takarak dışarıya çıkardım. Ama bu gün unuttum. Otobüse binip, işyerine gelinceye kadar, güneşin parlaklığından rahatsız olsamda, düşüncelere daldığımda bu şiir kağıda dökülüverdi. Sanki güneş gözlüğü ile aydınlığa bakmayı, yozlaşmış, artık yaşamımızda kanıksanmış doğrusuyla, yanlışıyla hayata bakışımızı oluşturan kültürümüzü, güneş gözlüğüyle bakmak olarak düşündüm. Kültürümüz, diğer toplumlardan farklıydı. Her toplumun kendine göre kültürleri vardı. Ve her toplum bizim gibi kendi kültürüyle aydınlığı seyrediyordu. Peki aydınlığın önünde kültürler birer gölge miydi? Veya kültürler sanki aydınlığın önünde güneş gözlükleri miydi? Ve her kültür kendine göre aydınlığı renleklendirip, gerçek rengini ortadan mı kaldırıyordu? İşte bu sorgular ile bu şiir doğdu.