Ayrılmak zor gerçeklerden
Benlikleri öne çıkararak
Can sağ olsun deyip geçmek
Çığlıklara kulak tıkayarak
Durdurulamayan kötülüğe
El verip aman dileyerek
Firari olmak insan özünden
Gidebildiğin kadar kaçarak
Hayat sorumluluktur insana
Irmakların aktığı gibi denize
İnsan, duramaz insana akmadan
Jenosit eylemler varken
Keskin kokular havadayken
Lisanı iyilikten söz etmek
Mevcut zamandan ileriye
Netameli kavgadan kaçarak
Onur yakışır inanmış insana
Özgürlüğünde yoksa dayatmalar
Pabuç gibi sarkan diller olmadan
Rica minnet saygılardan öte
Samimi ve içtenlikte coşarak
Şıklık, zariflik ve sevgisiyle
Tuttuğu ellere sımsıkı sarılarak
Uzun bir yol geçmişten geleceğe
Ümitler bitmeden aranan insanlık
Vadilerinde kanlar aksa da eskiden
Yeniden filizlenir insanlığa derinden
Zifiri karanlıkları aydınlatır yeniden
04.01.2007 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 4.1.2007 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hangi yalan, Hangi ikiyüzlülük İnsanı kendi gerçeklerinden ayırabilir ki? Yalan ve ikiyüzlülükle üzeri örtülen bütün gerçekler bir gün insanın yüzüne biz buradayız diye çarparlar. Ancak insan kendini kandırabilir.
Ümitler bitmeden aranan insanlık
...yüreğinize sağlık..
Üstadım harikaydı. Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (16)