K-3 AD.... Ağlamak Zor Şiiri - Mehmet Çoban

Alıp başımı gitmek istiyorum
Alnım açıkken, kirlenmeden
Aldatılmışlıkları yaşarken
Aldatmaları hiç tanımazken

Bencilliklerin ödüllendirildiği
Bütün görselliğin cazibesinden
Bir eyvallah bile demeden
Bırakıp gitmek istiyorum

Can evinden vurulacağım
Canım acıyacak biliyorum
Cılkı çıkarılan hayat içinden
Cesaretle gitmek istiyorum

Çok kolay değil biliyorum
Çekip ayrılmak sevdiklerinden
Çığlık çığlığa kalacak her şey
Çareye doğru gitmek istiyorum

Delirdim sanmayın boşuna
Delirmedim ben hiç hayatta
Düşündüm geceden sabaha
Düşledim hep aydınlıklara

Ellerimi uzatmışım boşluğa
Elim takılıp kaldı çıkarlara
Erken yaşlandı düşüncelerim
Erken olgunlaştı ideallerim

Fırtınalar esti düşüncelerimde
Firari olan tüm değerlerimde
Figanların acı çığlıklarında
Fütursuz zulmün kırbacında

Gel diye seslendim insanlığa
Gelin karanlıklardan aydınlığa
Gerçeklerin özünde Tanrıya
Görülecek hesabın aklığına

Hiçbir şey durdurmamalı
Hep koşmalıyım aydınlığa
Her zaman gerçeklerim ile
Hazır olmalıyım insanlığa

Işıyor, bakın iyice gözlere
Istıraplı günlerden gülüşlere
Ismarlanan bütün umutlar
Islık çalıyor insanlara

İnsanlar gelin umutlara
İnceden dokunun insana
İyilikleri hep paylaşalım
İzinli izinsiz konuşalım

Jenojistçe girişimler var
Jiletleşen düşünceleriyle
Jetonları düşmüyor çağa
Jurnalliyorlar birbirlerine

Karanlıklara aydınlıkları
Karartmak için insanlığı
Kula kulluğa çağırıyorlar
Kelepçeleri var insanlığa

Lal değil asla benim dilim
Lafazanlığa meraklı değilim
Lastikleşen tüm düşüncelere
Lügat parçalanan tüm sözlere

Mevzi kurdum iyiliklerle
Mevcut tüm bilgilerimle
Mavi, beyaz düşlerimle
Manevi tüm değerlerimle

Neme lazım diyemem
Niye böyle sorgularıma
Neden diye direnirim
Neme lazım düşüncelere

Oyun mu ki benim hayatım
Oynayıp yenilecek yeneceğim
Oyunbozanlarla oynayacağım
Onurla yaşamak benim hakkım

Özgürlük kavramlarının
Özgün düşünceleriyle
Özgürce düşünür söylerim
Özgürlüğe haydi yürümeye

Partiler üstü düşüncelerle
Perişanlıktaki tüm düşlere
Pırıltılı hayatlar, ideallerle
Parlamak için geleceklere

Razı mıyım onursuzluklara?
Razı mısınız onursuzluklara?
Reva görülen horlamalara
Razı değilim ben insanca

Silik tüm hayatların içinden
Silinemeyen tüm ideallerden
Sevgi ile yükselecek sözler
Saygı ile bütünleşecekler

Şehirlere, köylere, kasabalara
Şiirler yağacak güzelliklerden
Şairler koşacak aydınlıklara
Şarkılar söylenecek dillerden

Tutuşan aşkla yürünürken
Tutuşan ellerin kenetliğiyle
Tanrıya yükselecek düşler
Tanrının insana hidayetiyle

Uzak değil yakın biliyorum
Ufukların aydınlanacağı gün
Uzun ince yollardan geçecek
Umudun resimlerini çizerek

Üzüntülerim neşeye dönerken
Üzgün gözler sevince gülerken
Ün salacak barışa yürüyenler
Üşenip, yolda yorulmayanlar

Vaveylası yükselecek zulmün
Varlığını tadacak acı ölümün
Verdiği acıların, ıstırapların
Vadesidir yapılacak hesabın

Yenidünya kurulacak insana
Yazık olan tüm sabahlarına
Yediden yetmişe insanlığa
Yollar tıkanacak karanlıklara

Zordur ağlamak biliyorum
Zuhur ederken güneş insana
Zevkle, sevinçle ağlayacağım
Zuhur edince güneş insanlığa

07.07.2007 - İzmir