Juvencio Valle Şiiri - İsmail Aksoy

Juvencio, kimse tanımıyor senin ve benim gibi
gizini Boroa ormanının: kimse
bilmiyor üzerinde fındık çalısı ışığının uyandığı
kırmızı topraktan bazı patikaları.
Kulak vermezlerken insanlar bizlere bilmiyorlar
ağaçlara ve çinko damlara yağan yağmuru duyduğumuzu
ve hâlâ sevdiğimizi telgrafçı kızı.
Odur, o kızdır ey
kış lokomotiflerinin taşrada
boğulan çığlığı gibi bildiğimiz.
Sen yalnız, sen suskun,
daldın içine yağmurun ezdiği kokunun içine,
biteyin altın rahatını teşvik etmiştin,
yasemini filizlenmeden koparmıştın.
Sergiliklerin önündeki o avuntusuz çamur,
ağır at arabalarıyla yoğrulmuş çamur
bazı acıların kara balçığı gibi,
orada yatıyor, kim biliyor senin gibi, yayılmış
o muhteşem ilkbahardan sonra.
Başka hazinelerin gizini de biliyoruz bizler:
kızıl diller ve taşlar gibi
toprağı örten yapraklar, aşınmış dümdüz olmuş
akıntıdan, ırmakların taşları.

Pablo Neruda
Çeviren: İsmail Aksoy
“Evrensel Şarkı”dan

Çevirenin notu: Juvencio Vale, Pablo Neruda’nın çocukluk arkadaşlarındandı.