Jülide Şiiri - İbrahim Tunçkaya

Aşk çantaya sığmıyor Jülide
Paldır küldür geliverir
Toplanmış gidiyorsun yine
Söylesene nereye?
Hiç bir ütopyaya sığdıramazsın
Tartısı yoktur 
Alınmaz 
Satılmaz
Kiraya da verilmez
Bazen mavi
Bazen kırmızı
Bazen bir bakışta alır aklımızı 
Kaf dağının ötesinde belki
Ülkesi yoktur
Farklıdır dil'ide
Aşk borsaya endekslenmiyor Jülide

...Yüzün, kış ortası ilkbahar gibi gülümsüyor resimlerinde / şehirler arası mutluluk taşıyorsun sanki / çocukları emziren gülüşlerin duruyor karşımda / usan ama  uslanma /  savrul ama yıkılma / öfkeni kuşan, sesinin tetiklerini çek/ bu isyan bitmedi, bitmeyecek/ haykır sevdiğini sende utanma/ seni seviyorum/ seni seviyorum/ seni seviyorum  bende / unutma...

Saat yirmi dördü yirmi sekiz geçiyor
Bir şarkı çalıyor radyoda
Bir eskici bağırıyor uzun uzadıya ...(!)
Üç yaşında bir çocuk gibiyim
Ölüm çay ısmarlar yaşama
Ben ikisinin ortasında
Fikrimi soracak olursan
Gitme...
Bitmesin bu rüya
Kaf dağını bulamam
Kimliği yok
Memleketi bilinmez
Ayağı yoktur
Farklıdır el'ide
Aşk kanun hükmünde yazılmıyor Jülide

...Gölgelere sarıldım karanlıklarda / ne rüzgarlar esti durdu dilimde / bulutlar diktim avuçlarıma / yağdım karla karışık sağanak/ geride resimlerin kaldı elimde / vurdum kendimi izbe sokaklara/ vuruldum kaldım bu puştlar diyarında...!

Hiç kimsenin yoktur ötekisi
Herkes gölgesidir kendinin
Kimse yaşamaz kimsenin gerçeğini
Kimse...
Kimse kimsenin işkencesini
Unut acıları
Yak geçmişini
Düşmesin yaprakalar mevsimine 
Gidersen eksilir
Kaf dağını bulamam
Aşk gökyüzünden akmıyor
Yağmuru yoktur
Farklıdır sel'ide 
Kendine gel kendine, böyle gidilirmi Jülide

/...D i z e l e r i n  e k s i k  k a l a n ı
S ö y l e n m e m i ş  o l a n ı d ı r .../
/...Ş i i r'l e r i n   e n   g ü z e l i d e
S e n i n   y ü z ü n d ü r   J ü l i d e.../