Ne kadar da şehvetliydin Julia,
Kentin his yoksulu sokaklarına karşın
Şehirler kadar derin bir şehvetin vardı.
İsterik, korkulu, çocuksu bir şehvetin.
Hissizliğin mahşerinde, bütün kentlere inat
Yalnız bir şehvetin...
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta