Juan Pablo Şiiri - Muhammet Dişli

Neredesin Juan Pablo?
Acı kusan yatağın üzerinde sopsoğuk bir beden,
Üzerinde ağsı bir tabaka oluşturmuş,
Göğsünden bir sivrisinek misali kanını emen
Onlarca kablo,
Neden?
Neredesin Juan Pablo?

Neredesin Juan Pablo,
Yine böyle acı çiğnediğimiz bir gün,
Efkârlı dudaklarından kaçmıştı ya hani,
“-Beni daha on dokuzumda kanatsız bırakmıştı deden! ”
Juan Pablo,
Yaşım on dokuz daha!
Neden?
Neresin Juan Pablo.

Neredesin Juan Pablo,
On yüz bin ukde bıraktın arkanda,
Ürkek ceylan misali
Pençeni bıraktın,
Bir su gibi aktın
Hiçbir şey dinlemeden
Beş tane de yağlı boya tablo,
Neredesin Juan Pablo?

Neredesin Juan Pablo,
Ben,
Hani var ya,
Aslında sen,
Bir erkek evladının üç beş mutlu günü olur zaten,
Askere gider,
Evlenir,
Torun çizer dedesine,
Daha
“En büyük asker bizim asker demeden? ”
Neden?
Neredesin Juan Pablo,

Neredesin Juan Pablo,
Ben
hayatımı
Bir Pazar sabahı, eşim yanımda
Seninle beraber kahvaltı yaparken
Baba,
“Afacan yolda”
Demek üstüne kurmuşken
Neden
Neredesin Juan Pablo?

Neredesin Juan,
Pasta mı yapıyorsun diye mutfağa,
Yine uyukluyomusun yoksa diye de
Yatak odasına baktım.
Ne mutfaktaymışsın ne de yatak odasında.
Neredesin şu an?
Hani bir “cennetteyim”
Desen,
Ahh,
Bir cennetteyim desen
Ne gam?
Neredesin şu an,
Neredesin Juan?

Neredesin Juan,
Fotoğrafın önümde;
gülüşün ilişmiş üzerine,
Arkamda duan;
Çelikten bir set,
Telefonun cebimde,
Sesin bantta kayıtlı,
El yazın dolapta,
Hepsini topladım,
Birleştirdim pazılı,
Bir oğlum deyişin eksik,
Ama içten,
Gırtlaktan bir “oğlum deyişin lazım”
Bir eksik daha var lakin
Alnımda yazılı,
Neredesin şu an,
Neredesin Juan.

2008