Jop Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Jop,
Jop,
Jop

Hop,
Hop,
Hop

Koş,
koş
koş

ne duruyorsun kalem,
coş,
coş,
coş
ne karanlık köşelerde kalanların acısı,
ne aç midelerde açlık sancısı,
bağlamadı,
kara toprağın bağrı,
kendinden koparılan papatyaları.
Dağları sardı,
Bahar güneşinde toprak kokusu,
Kalabalık şehrin ortası,
İskele meydanı,
Dan,
Dan…
Turnikeler devriydi,
Devir.
Mevkiiler devriydi
Devir,
Devrildi mi…
Ayakların altında,
Ellerin ortasında,
Şişkin, kaburga kemiklerinin üstünde et,
Pes,
Pes…
Altmış kuruşluk ekmek,
Yok.
Vicdan yok.
Ne,
Yürek yarası.
Ne,
Dil yarası,
Mosmor olmuş yanakların acısı,
Aha,
Dinine yandığım dünya,
İki ayak yetmiyor ayak da durmağa,
Milyonluk şehir bura,
Yürekte et,
Ciğerde et,
Kebab et.
Donmuş kalp içinde kan.
Derman,
Gözler,
Gözlere bakar durmadan,
Sabah,
Akşam,
Her kalkan vapurun ardından koşan,
Hey anam,
Hey…
Hallar yaman.
İnsan haklarına meydan okuyan,
İnsan.
Sürüngenler gibi sürünen,
Süründüren,
İnsan…