I. Leo the vinch
İlk ışığı, okyanus seyreder yamaçlı deniz fenerinin;
aydınlatıyor sessizliği kendinin, parlak ışık, fır dönmeyi.
Karmaşık süreçler, bir dudaktan gülümseyişin ardında;
ama hiçbir şey kanıksanma’da, sindirilmişliğin dolu dolu …
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Acı ve mutluluğu mu biledi Mona’da heykeltraş sahiden?
Sahi nesnel mi yaptı bunu, gülümseyen bir çift gözden;
sen şiir yazmıyorsun arkadaşım sadece,felsefe-mantık ve güzel sanatlarıun tümünü işliyorsun...
şu düşünen ve duyumsayan beynin nasıl da çalışıyor...
kutlarım akıncığım...
uzun uzun yazmak istemedim...
çünkü şiir farklı bir dille anlatıyor kadınların ve yüzlerin gizemini...
Son zamanlarda okudugum en guzel EPIK-siir bu dost.. Yuregine hayranim, bunu bilmeni istiyorum.. Sevgimle
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta