Joker'im Şiiri - Zennehar Yılmaz

SOLUKSUZ kaldım yine tıkandı duygu düşüncem sanki akıyordu her hece gözyaşlarımla...
bazen ifadesiz bazen yetkisiz düşündükçe çoğalan hücreler tüketiyor beyin loblarımı
sebep sizdi belkide anlamsız ama biraz da suçlar gibiydim yaşatılanları
dağınıktım her şey de herkeste
jokerdim bir yerlerde ihtiyaç duyuldukça aranan
BAZEN EVLAT
BAZEN ANNE
BAZEN BACI
BAZEN KARDEŞ
BAZEN ABLA
BAZEN ARKADAŞ
BAZEN KOMŞU
BAZEN EŞ
BAZEN KANKA
BAZEN TEBESSÜM
BAZEN DOST
BAZEN MİLLET
BAZEN DEVLET
BAZEN GÖZYAŞI
BAZENDE HER ŞEYDİM HERKESTE
bir kendime yetkisizim
akıl koyamadığımdım tek çözemediğim göremediğim bendim
boşuna değildi onca deyimler! ! Mum dibine ışık vermiyor ay bile gölgesindeki karanlık oluyor...
Birden isyan edesim gelirken
Biraz sonra yalvarışlarım başlıyor
Bir an herkesi her şeyi düşünürken düşüncelerinde olmayışım kızdırıyor
Bencil olmak istemiyorum tek kendime yontmak da değil bu hayatı ardıma gazel gibi serip
bir tutamdı isteğim tebessümle belirecek gözlerden yansıyacak
Konuşmakta değildi hangi cümleyi kursam diye yormadan beynini sessiz kalışında bile hissedebilirdim o sevgiyi
bencilliğim buydu benim
yoksunluğum vardı sevgiden
açlığım sevgidendi hoşgörüsüzlüğüm bazen isyanım bundandı
kul köle olmadım mı hayat elinde
benden başka her şey oldum gönüllerde
beni ben diye bilemedin ki sen
çizemedin ki gölgemi güneşinden kalan gölgelere
Çözemedin ki yüreğimi akıtmadın ki köpüksüz denizlere hep dalgalar ucunda bıraktın
dövünüp vurdun benliğimi kıyılarda
Tanımsız kaldım kendime
Beni anlattım yine ama yine tam değilim cümlelerimde
Eksiğim var çokça yine sevgiliye anlatacaklarım saklı kalsın diye
Dur dediklerim var sanki çözümsüz kalsınlar diye direnişte olan akmaya direnen gözyaşlarım var dönüşür mutluluk akışkanlığına diye umutları var Sanki kırıntılar gibi birleşip lokmalanacakmış gibi yine kanacak mıyım bilmiyorum yada umudun joker im tükenişler deki....