Jiyanamın Şiiri - Hüseyin Oruç

Ah Jiyanamın sen yoksun ya;
Bu gün de diğer günler gibi.
Bir yalnızın kalabalığa ayak uydurduğunu düşündüğü kadar yalan.
Yüzeysel bir şey için edilmiş yavan bir teşekkür kadar basit,
Midem de ansızın hissettiğim yumruk kadar kuvvetli.
Kalbimdeki kırıklar kadar keskin,
Ve bir de;
Melankolik anlamlar sıkıştırılmış yükler kadar ağır.
Bu gece senin adına kırmızı bir şarap ısmarlayacağım kendime;
Eteklerinde zafer zilleri çalan bir çift tangocu,
Çılgınlar gibi dans edecek zihnimde.
Benim üzüntüme rağmen,
Latin ezgilerinin tüm eğlencesini saçacaklar etraflarına,
Başka baharlar da, başka aşklara sarılarak.
Kendime gerçekten mutlu sil baştanlar yaşamak için,
Yeni bir şans daha vermek belki de.
Kaybettiğim öbür yarımsın sen,
Hüzün masalımın neşeli kahramanı,
Sevgimi, özlemime alt ettirenim,
Aklımı firarlarda gezdirenimsin sen.
Gülüşüne hasret kaldığım,
Bakışına bağlandığımsın sen.
Hayatımın en anlamlı yanı,
Öpmelere doyamadığımsın sen.
Yalanlar içinden yarattığım koca yürekli deli kadınımsın.
Olmazsa olmayanım,
Bulamadığım mutluluğumsun sen.
Değersizleri değerli kıldıranım,
Öfkemi sevgime sığındıranımsın sen.
Yanlışlarımın içindeki en büyük doğrum,
Nefretim,
Kinim,
Umudum,
Neşem,
Eğlencem,
Rüyam,
İşim,
Gücüm.
Dünlerimsin sen.
Ve;
Yorgun gecelerin içinde sakladığım,
Çilek aromasın da saklı naneli nefesimsin sen.