Jiletli Tel Ayıları Şiiri - Ömer Dalman

Delirmiş bunlar!
İmanlarını, inançlarını,
vicdanlarını
merhametlerini
insanlıklarını unutmuşlar!

Çocukluk günlerini,
çocuklarını,
akrabalarını
tarihlerini unutmuşlar!

Delirmiş bunlar!
İmanlarıyla birlikte
komuşuluklarını da bırakmışlar!

Bugün
bu şehrin en seçkin semptlerinden birinde
yani 4 Levent'te bir sitede
blokları birbirlerinden
'jiletli teller'le desteklenmiş
parmaklıklarla ayırabiliyorlarsa;
ben buna
'insanlığın öldüğü an' derim!

Üstelik de ayı oğlu ayılar
göz hizasına bile
jiletli telleri koymuşlar!

Lan sizin çocuğunuz yok mu?
Ayağı kayanınız, dengesini kybedeniniz yok mu? !

Şehirde
hem de aynı sitenin blokları arasında
neyi engelliyorsunuz? !
Gerillalardan mı korktunuz? !
Teröristlerden mi,
gammazcılardan mı,
yoksa köpeklerden mi? ! ..

Ya da
kendinizden,
merhametsizliğinizden,
imansızlığınızdan mı korktunuz
birgün sizi de arkadan vururlar diye! ?

Delirmiş bunlar!
İmanlarını, inançlarını,
vicdanlarını
merhametlerini
komşuluklarını
çocukluklarını unutmuşlar!

(Aralık 2007)