Jilet Gibi Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Sonsuz karanlıkta bir gölge geçer,
Sokakların ıssız nefeslerinde,
Adım adım yankılanır geçmiş,
Bir kuşun kanadında taşıdığı hüzün gibi.

Küçük bir köy, kaybolmuş zamanında,
Taş duvarlarında saklı anılar,
Her köşe, her çatlak, bir destanı fısıldar,
Bir sevdanın özlemiyle dolup taşar.

Gökyüzü, yerle bir olmuş yıldızlardan,
Gözlerin derin bir deniz, suskun ve serin.
Sevda, hangi rüzgarla gelir, bilemem,
Belki de bir sabahın habercisidir özlem.

Bir bahar sabahı, çiçekler açarken,
Dikenler de baş kaldırır gölgelerde.
Kırık dökük kalplerde yankılanır fırtına,
Ve hayat, yeniden başlar düşlerde.

Hasretin acısı, içimde bir yara,
Her düşüşte daha da derinleşir.
Bir masal, bir rüya gibi geçer zaman,
Ama geride kalan sadece hayâl izleri.

Karanlıkta parlayan bir ateş,
Sıcaklığını unuttukça dondurur geceleri.
Bir umut, bir inanç, belki de yalan,
Kalbimde bir yaradır, asla kapanmaz.

Yıllar geçer, ama özlem bitmez,
Taht kuralı keder, gülüşlerin ardından.
Her an, her seste, her soğuk gecede,
Sırtımda taşır bir sevdanın ağırlığını.

Jilet gibi geçer günler, aylar, yıllar,
Bir melodi gibi çalar ruhumda.
Zaman, geçse de, izlerini taşırım,
Gölgelerin çığlığında kaybolmuş aşklar.