Jezabel Şiiri - Nihat Kaçmaz

İhtiyarlığını gizlemek için sürüp sürüştüren zalim sevgili JEZABEL,
DÜNYA GİBİSİN.
Hem çok güzelsin dışından,içinde yanar ateş,dışında volkan,sen JEZABEL,
MANTO GİBİSİN.
Tardigrat gibisin içimde ölmez melun,ölüp dirildikten sonra ilk sözüm,genemi sen JEZABEL,
LANETİM GİBİSİN.
Zaman sabit değil dalgalı,bu yüzden tutmaz hava tahminleri,sen erimeyen buzulum JEZABEL,
YALANCI IŞIK GİBİSİN.
Prizmadan otuzüç'lük tesbih yaptım,doksandokuz köşesine adını yazdım,verdim ışığı sana JEZABEL,
GÖKKUŞAĞI GİBİSİN.
Ben değirmende dövülen malım,sen ya dövensin yada kolu çeviren,sen hayatımın değirmeni JEZABEL,
SU GİBİSİN.
Ulan ne bitmez ızdırapmışsın,anamın karnındayken elin deydi sanki ödüme,sen JEZABEL,
EBEM GİBİSİN.
Cehennemde yaşatıp,odunlar yaşmış diye beni bağırtan zalim sevgili JEZABEL,
ŞEYTANIM GİBİSİN.
Edebi meslekleri attım çöpe,jezabelizmi yarattım,sen koca bir saman yığını JEZABEL,
BEN ÖKÜZ GİBİYİM.