Jennifer Şiiri - Fırat Gül

Mutluluk bir kolye kadar zarifse,
Bu gece yıldızlardan bir kolye dolansin boynuna,
Boynun ki hasretim gibi özlemli,
Gözlerin ise gecemin aydinlik tarafı,
Hasret bana mi kaldi der kanatırım yüreğimi,
Her acıda biraz daha belirginlesir yanlizliğim.

Ne yani insan tutamazmi yasını en sadık dostunun;
Aģlayamazmi kaybettikleri için?
Ben neler kaybettim bir bilsen kalbimin derinliklerinden,
Kaç yıldizim kayip gitti gökyüzümden.

Jennifer gözlerinde sevgiyi, mutluluğu hissettiğim köpeğimdi,
Kaybolup gitsede bedeni ruhu hala sevgiyle dolaşıyor biliyorum.
Çok insandan daha dürüsttü gözleri,sevgisi,
Diyorum ya insan tutamaz mi yasini sevdiklerinin?

Her gece korkularimi paylaştığım karanlik saklar sırlarımı,
Aci bir uçurumsa ben intihara hazirim,
Sevgi bir hazineyse ben onu paylaşırım,
Ama aşk bana yüz çevirmişse ben bavulumu sırtlayıp gitmeyi de bilirim...