Evrenin çocuğu dikilir gözüme
Nefesim batar gölgem kadar uzunca
Çerçiler kalemi dikenimden kanayan, kanayan
Kanayan yaralarımı sarmaya biçaredir zaman
Ağlamak eylemini dilimden atamıyorken
Tabirim yetişir dilime
Yetişir, yetişir, yetti şiir!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla