Jaro! Şiiri - Feridun Urfa

di komkujîyekê de hatime zayandin
bi şîrê jineka şengalî hatim mêtandin
ne heft sal heftê û heft sal derbas be
ew dev ji wê pesîrê nayê ecizandin

birayê heft bira
delalîyê xwîşkek ê me ez
efara bavê xwe
dawîya dawî me ez

zarokatîyek dijwar mezin bu li ser milên min
bajar xirab bûn bajar ava bûn li ser lêvê min
zû zû texmijîm texma titûnê
min go qey ez im bi tenê li ser darê dinê
kes nayê bi hawara min dîtinê

ferîdun- rojek ji rojan ez mam jar û perîşan!