Japonya’da Ölümü Paylaşmak…

Gel onu birde bana sor
Nasıl yürüdü demir lokomotifler
Bir biri ardı sıra…
Taijan ormanından ağaçları öldürerek
Ölüler tedavi edilmez gülüm;
Onlar sadece ölürler…

Gel onu birde bana sor
Ay düşüyorken
Katanamın çeliği gibi parlayarak
İmparatorun gölgesinde ışık ve su
Çıplak bir geyşa’nın kimonosunu giyiyorken
Bir kamikaze kadar kararlı zaman
Zaman durdurulamaz gülüm…
Sadece yürür…

Gel onu birde bana sor
Katanasını bilemiş çifte su vererek
Bir samuray
Topuz saçları kestirmiş
Kumral iki güvercin şahit onurlu harakirisine
Harakiri kesin ölümdür gülüm
Ölüler tedavi edilmez
Gülüm; ölüler seni dudaklarından öpemez
Örneğin seni seviyorum diyemez ölüler
Ölüler konuşmaz gülüm
Onlar sadece ölürler…

Gel onu birde bana sor
Tavşan ayının yirmi dördünü koparıp takviminden
Osaka ağacının bin yıllık kokusuna vurmak odamın nemini
Onunla aynı yaşı paylaşmak birkaç dakikalık
Ve
Bilir misin? Gülüm;
Ölmek içimden gelmiyor
Yanındayken ölümü düşünmediğim için ölümümü paylaşıyorum seninle…