Bir öğlen üstat Rikyu’nun
Sofrasından gelen koku
Cha-no-yu
Ve rahip Duhara’nın gözkapakları
Bir ritüel gibi akarken doğanın mistik şevkine
Ellerini yıkayıp loş ışıklı çay evinin alçak kapısından eğilerek içeriye girdiler…
Üstat Rikyu
Usulca selamlayarak konuklarını
Çay kutusunu ve kepçeyi
Mor bir bezle çocuk şefkati
—sildi ikisini
Temizleyip bambudan yapılan fırçasıyla kâsesini
Uzun ince kasıklarla toz çayı atıyor sevgiliye dokunur gibi
Açık yeşil köpüğüyle çayı
Narin bir çocuk gibi okşuyor
Üstat Rikyu’nun elleri…
Bir yudum alıp kâsenin içinden
Çay mendiliyle silip dudak izlerimi
Usulca selamlayarak üstat Rikyu’nun hünerini
Uzatıyorum yanımdaki konuğa kâseyi…
Kayıt Tarihi : 1.5.2006 09:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!