Jan Zagros Şiirleri - Şair Jan Zagros

geçmesin dalgasını
elimde tutsak kalemin kardaki iziyle
nükleer sarsıntı yaşatır yüreğime
o acı gülüşüyle.
silinmeyen gözyaşlarını yazarken kalemim
sarı saçan kahkahalar

Hez nakim édî
û bawer nakim je evîné.
derewekî je dil,
gulekî bi xwîn,
deriyekî nîvmayî,
bé qerar çûm,

bir an olur yaşadım sanki derim,
bir koku olur,
beni yaşadığıma kovuverir.
o an kapatırsam ben gözlerimi
yeniden yaşarım diyarbekir küçelerini.
görebilmelisin;

Gece de gece olmayı bilmeliydi
Ölümün ölüm olduğu gibi
Masamdaki fenere yenilen tam da bu gecenin
Doğurduğu karanlık içinde
Fikirler bir kıvılcım olur kah
Kah aydınlığın kendisi

Li Şevekî tarî,
Réya min dirêj e parî.
Ez dîsa xemgînî de veşartî me,
Xemgînî bi min re veşartî ye.
Ewrén qiréj je hésré çavé min dixwin
Û bé fedî xurt dibin.

Sonsuz zaman var
bir yerlerde
Duvarlar yok
Mekan yok
Renk yok
İsmim var

belkî ez rojek

bigîjim slavén xwe

û ez beriya mirena xwe

varlığın kaçıncı boyutudur bu
bilen yok
Allah unutulmuş bu çölde
O yüzden sevinç yok
Var olan her şey azap oluyor
Bir ana sonsuzluk sığıyor

Me jî je xwe ra derew gotibûn
Sed car me dijminé xwe kujtibûn
Di mejiyé xwe da
xwîna sor mabûn li erdé
di bin pelan da jî gunehekî kevin
Em poşman bûbûn mîna henekekî sar

Bê guman ez diçim
Hun jî li min diçin
Her ku dem diçe
Jibo min naguhere tiştek
Her kes tiştek hînê mirov dike,
Hinek fikirên xwe