Mektubun gelirdi hafta geçmeden
Aylarca unuttun, büsbütün neden
Duramazdın her derdini açmadan
Sebep göstermeden küstüğün neden
“Kalbim ebediyen senindir” derdin
Uçup gitti elimizden çok şey zamanla
Şiirlerde kaldı, anılarda kaldı
Gençlik, güzellik ve aşk birer birer söndüler
Resimlerde kaldı
Uzaktaki yakınlık iyidir bence
Arzun yine gitmek ise canan beni yakma
An an yaşatan bir su olup gönlüme akma
Tanrım bu büyük sevgiyi benden alacaksan
Bir boş kutudan farksız olan kalbi bırakma
Yıllar değiştiriyor insanları
Özü bahtı görünüşüyle
Sen küçüktün çocuğum
Hayat büyüktü
Şimdi ne kadar küçüldü bilir misin
Sen bir akıntıya kapıldın
Andırır yaprağın dökülüşünü
Günleri sayarım bir iki diye
Yılların maziye gömülüşünü
Gönülden duyarım bir iki diye
Her akşam bülbülün gamlı dilleri
Önce kattık yuvamızın
Tadını ben tuzunu sen
Aldık gönül payımızın
Azını ben özünü sen
Tatlı dille pusu kurdun
Bana gönlünü mü verdin
Ruhum aç mı tok mu bilmem
Avunmak mı yoksa derdin
Sevgin az mı çok mu bilmem
Hayat meçhul dünya yalan
Bir soru var içinde bütün neş’emi boğar
Saadet hayatta mı yoksa ruhta mı doğar
Yıllardır yaşıyorum ben kaderin elinde
Bir çileli kalemden başka elimde ne var
En içli duygularla dolmadan beyaz kağıt
Yılların ardından sesleniyorum
Şu gönül sesimi duyuyor musun
Gökkuşağı gibi renklidir ruhum
şarkılarda beni buluyor musun
Bana yüreğini ardına kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!