İzzet Su Şiirleri - Şair İzzet Su

Vurgun yedim acıları yel gibi
Aşıyorum amma birde bana sor
Tolu vurdu yatağımdan sel gibi
Taşıyorum amma birde bana sor

Ben o yârle çoktan açtım aramı

Acının defteri
dürülür bir bir
bir umut fecri
doğar içimize
yürümek elele
yürümek sonsuza

Kaldı ki biz
koklamamıştık henüz
tolu vurgunu toprağı
şer çaldı kapımızı
her çiy düşümünde
akrep kıskacında

Canlanır hayalimde çocukluğum salkım saçak
Toprak yollar mekanım ayakkabım arabam
Haydi gel ben polis olayım sen kaçak
Dur..! kanun namına..! bam… bam… bam…!

Bir sarsıntı çöktü, koptu kıyamet
Baktım başucumda Ateşadamlar
Umudum, hayalim size emanet
Kara gün dostları Ateşadamlar

Yılmazlar alevden, dumandan, gazdan

Kah güler, kah ağlarım
Her an değişir huyum
Değişmemi bekleme
Ey sevgili ben buyum

Dem bulanır coşarım

Gül yüzün gülsün efkarı dağıt
Bakır ufuklarda günbatımını anlat
Yıkılıp yüzüstü kaldırımsız sokaklara
Karanlığın güçlerini imdada çağır
Ve kulak ver sessizliğin sesine
Hanne taş düştüğü yerde ağır

ANLAYANA SAZ MİSALİ

Har hara yem olanda
Hâr ayağa batanda
Harraka harrangürra
Harladı limanları

DÜNYA BANA DAR KÖYÜM

Deste deste yığın yığın efkarım
Yüreğimde bir hasrettir var köyüm
Şu yabanda yâdıma sen gelende
Zemheride düşer bana har köyüm

Aklım başımda yok deli gibiyim
Ne olur zamansız darılma bana
Aşkınla yanmışım kor dolu içim
Alevsiz dumansız sarılma bana

Belki unuturum seni kim bilir