İzzet- i Nefis Açlığı - Garib Çoban
Koca bir dünya.
Çaresiz ve kimsesiz insan.
Ah bu koca dünyada.
Koca ama bir o kadar da küçük dünya.
Bu yazının sonunda çaresizlere çare olmayı o kadar çok isterdim ki.
Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın
Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
Devamını Oku
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın
Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
"Sabır!"
Kötünün istediği,
"Kötülüğünü unutturmak, devam etmek, az daha doldurmak için cebini!"
İyilerin de karşılıksız verdiği,
SABIR!
Evet
Ruhlarımız bedenimizden çekilmiş
Sinirlerimiz "felç!"
Duyularımız
Tepkilerimiz "İĞDİŞ!"
Çok anlatıldı "KURBAĞA" hikayesi,
Sıcak suya nasıl alıştırıldığı ve sonunda ölüme nasıl razı olduğu!
Dinleyen
Okuyan
Yoran oldu mu?
Bizi bu hale getirebilmekti zaten "PROJENİN" özeti!
Sonrası kendiliğinden "ELLER YUKARI!"
O gurur, ya da "izzet-i nefis" bitti!
Nasıl "UTANMAYI UNUTTUYSA" kötüler,
Gülüp geçiyorlarsa "ÖLÜMLERE, BEBEKLERE, KIYIMLARA"
Öyle işte!
Durum gayet açıktır..
"İNSANLIK, İNSANLIKTAN ÇIKTI!"
Tebrikler Engin Bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta