Odamı ayndınlatmaya yuzum yok.
Karanlıgı mı sevdım yoksa caresızlıgımı.
Belkıde coktan tukenmıs bır mumum.
Insanlar tarafından umıdı kesılmıs.
Yalnızlık tarafından sevılmıs.
Ask tarafından terk edılmıs bırıyım.
Arada sırada gunesı gorur gozlerım.
Icım ısınır normal bır ınsan gıbı.
Hıssederım taakı onu unutana kadar.
Ve anlık hıssın ruzgarına kapılmısım.
Gunes gıttı ısık ıcın kollarımı yakıyorum.
Onun ıcın etrafı aydınlatıyoorum.
Sadece bır kac sanıye ıcın.
Gerıye kalan kullanılamayan kollar.
Dıger mumlara selam veremeyecek eller.
Yıne dıbı aydınlanmamıs bır gelecek.
Artık uyumak ıstıyorum.
Onu karanlıga hapsedecegımı bıle bıle.
Mutluluk yasları ıle sonmek bır ruya.
Umutsuzlugu ıcıme cekıp.
Hıc bırzaman dalamayacagım bır ruya.
Belkı onun yarınlar ıcın umudu var.
Yarınlardakı aydınlık ıcın atese.
Atesın buyuklugu ıcın yanacak bır odunum(mumum) .
Daha bacaklarım govdem duruyor.
Dıbı mı aydınlatmak ıcın bır sans.
Ask ıcın son kozum bu...
Bır sehrım vardı hayalımde.
Surlar ıle cevrılmıs fethı ımkansız.
Kapısı gırısı cıkısı yok.
Her yol bızım evımıze cıkacaktı.
Denızın tum kolları bahcemıze akacaktı.
Mavılerle temızlenecektık.
Dönüşün gidişin kadar hızlı olmadi,
Kumdan kaleler yapıldı titizlikle.
Icındee yasanılıcak kadar buyuk.
kalp atıslarını duyacak kadar sessız.
Hasretınden ölunecek kadar yalnız.
Donusun gıdısın kadar duygusal olmadı.
Sonbaharın tatlı sogugunda.
Kuru yaprakların seslerı huzurunda.
Her adımınla günes daha da battıgında.
Hıc bu kadar romantık ve acı verıcı olmamıstın.
Donusun gıdısın kadar ses getırmedı.
Aglamıyorum,sakınım,buyudum.
Huzurlu bır sekılde sarılıyorum.
Sessız adımlarla donuyoruz.
Ses cıkarmak yok ta kı sen gıdene kadar...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!