İzzet Altan Şiirleri - Şair İzzet Altan

Yaprağına mısralar kondurduğum her çiçek soldu
Kanı ellerinde dururken mürekkebimin
Öldürdüğün her mısranın
Faili şiirler oldu

Siz beni her zaman
Merdiven basamaklarında görürsünüz
Ve her gördüğünüzde
Adımlarımı parçalarsınız
Körsünüz, sağırsınız, diliniz tutuk
Duyamıyorsunuz

Belki bir sabah
Mısralarım gözlerini kamaştıracak güneşin
Penceremde kuşlar bekleyecek
Sesimden birkaçını duyabilmek için
Fakat yine sizden biri
Önünde parlak bir gölge gördüğünde

Kumdan kaleler yapınca
Deniz kıyısında
İçinde balıklar yaşasın isterdim
Yaşasın ve aşık olsunlar
Hapsolsunlar aşklarına
Çünkü

Bekliyorum
Umudumu aydınlatan her geceyi
Utana sıkıla

Adını saklıyorum yıldızlardan
İçinde sen olmayan her şarkıyı söylüyorum

Kurumuş gözlerinde bir yağmur sezinliyorum
Toprağa yaprak yaprak döküleceğim şimdi
Soğuk selviler arasında geziniyorum
Artık her gören sana soracak beni
Bu adam kimdi?

Yelkovanım ve akrebim
Buluştular yine yıldızlı semada
Çok kısa sürdü, fakat
Onları yine kavuşturacak
Bu sözsüz senetsiz sadakat

Her gece seni düşündüm diye
Gece bir yıldıza senin adını verdi
Seni sayıkladım diye uykularımda
Rüyalarım tatlı bir mutluluk verdi
Sesin nazlı türküler düşürdü dudaklara
Ellerin nağmelere bir ölçü verdi

Şimdilerde
Aynaya her bakışımda
Gölgemi görüyorum
Esaret zincirinden kurtulmuş
Ve işlediğim her günah için
Bedenimi çiğniyor

Elveda demiyorum sana
Bu öyle çekip gitmekle olmuyor
İki adım yakınındayım her zaman
Artık tenine sadece gölgem dokunuyor

Elveda demiyorum sana