İzsiz Yörüngeler Şiiri - Hüseyin Özdemir

Dönüp duruyorum şu Evreni
Bir oyna bir bu yana çarpıyor
İçimin köşeleri çocuksu duyguların
Yalın ayak izlerini kovalıyorum
Tenha silik morgların duvarlarında
İzsiz çocukların izlerini arıyorum
Sahte oyuncakların ayaklarında
Evren Musalla taşı Dimdik ayakta
Kürsüler kurulmuş mezar taşlarına
Bağırıyor asıl suçlular süt beyaz
Yakıyor içimi izleri propagandaların
İpliksiz halılar Süslü mezarlıklarda
Çardaklardan boşalıyor acılar
Bilinmeyen adreslerin evlerine
Bütün medya hep aynı haber
Etkisiz hale getirdik çocukları
Üşüyor yüreğim kan dolu gözlerimde
Evren bildiğiniz gibi ölüm Hep aynı
İzsiz yörüngesinde karanlığın