İznik Şiiri - Nedim Uçar

Güney Marmara’nın yeşil incisi,
Yediveren açar gülü İznik’in,
Güneşi beklerken sabahın sisi,
Uykudan uyanır gölü İznik’in.

El işi çiniler zaman büyüsü,
Göz nuru halılar evlerin süsü,
Tarih burda sanki bir saç örgüsü,
Omuza atılır şalı İznik’in.

Kirazlı Yayla’da zeytin dalları,
İlkbahar gelince giyer alları,
Samanlı Dağı’nın sıcak kolları,
Ovaya uzanır yolu İznik’in.

Bulutlar dinlenir Sarımeşe’de,
Anılar canlanır dört bir köşede,
İlk yaz akşamında kuşlar neşede,
Taze sürgün verir dalı İznik’in.

Lefke Kapısına pazar kurulur,
Doğal müzesini gören vurulur,
Garsak Deresi’nde sular durulur,
Boz bulanık akar seli İznik’in.

Sazan balıkları gölde oynaşır,
Balıkçı ağında martı kaynaşır,
Dalgalar kumları sahile taşır,
Gün batımı eser yeli İznik’in.

İstanbul kapısı kuzeye bakar,
Batıya gidenler Gemlik’e çıkar,
Karamürsel, Gemlik kalpleri yakar,
Sevgiyi anlatır dili İznik’in.

Doğudan geçilir Osmaneli’ne,
Tütün bahçeleri benzer geline,
Orhangazi aşık Bursa İline,
Körfezi kucaklar kolu İznik’in.

Yenişehir ile Göl kapıları,
Çağları simgeler tüm tapuları,
Kemerli taşların sert yapıları,
Zamana dur diyen malı İznik’in.

Tarihi surları yorgun görünce,
İçimde bir hüzün inceden ince,
Pembe ufuklardan güneş inince,
Geceler ipekli tülü İznik’in.