İzmit körfezi Şiiri - Hülya Perin

Bilinmedik zamanlar çalıyor çanlarını,
Donuk gökyüzüne yerleşen bulutlar,
Ufukta hep mavi tonlar,
İzmit körfesinin bağrından kopmuş geliyor,
Onu önünde süslü bir balık sürüklüyor,
Bir sağa bir sola eğik uçan martı,
Sesleniyor eşine,tatlı bir balık peşinde,
Mudanya ya hızla çarpan rüzgar,
Dağıtıyor tüm kıyıya serinliğini,
Ve martılar titriyor,
Deniz stresleniyor kopartıyor dalgalarını,
Beyaz köpüklerle tatlı şirin umutlarıyla,
Kavuşuyor kızgın kumlu kıyılara,
Geriye boş midye kabukları,
Birkaç sönmek üzere köpük,
Ufuktan sessiz çığlıklı bir geçe,
Birbir yıldızlarını sarmış,
Kara ıslak çarşafı andıran denize,
Ayın yol verdiği ışıkta kayboluyordu,
Yakışıklı martıların eşleri,
Geçe tüm enterasanlığını,
Zor doğumlu ılık rüzğarlara teslim ederken,
Sabahın kavaltısını yapıyordu çiğ taneleri,
Marmaranın en derin yeri gözlerindeyken,
Yeniden doğuyordu üşümüş renk renk çiçeklerden,
Yüreğimi ısıdan ellerinden.
13.08.2002-Salı