İzmit'im...
İlk nefes alışım.
İlk ağlayışım.
İlk gülüşüm.
İlk yürüyüşüm,tozlu yollarında.
İlk oynayışım,arkadaşlarımla.
Ve...
İlk aşık oluşum.
Gerçek çene suyundan sonra,
Tattığım en güzel şey.
Abu-hayat.
Sonra...
Tekrar ağlayışım,
Bu sefer acıyla.
Koparılışım sevdiğimden,
Senin koptuğun gibi kimliğinden.
Denizinden koparıldığın gibi.
Dostluktan,sevgiden koptuğun gibi.
Bağının,bahçelerinin yok olduğu gibi.
Kirazının,fındığının,gülünün solduğu gibi.
Kan ağladım,
Senin asit ağladığın gibi.
Hep sakladım acımı,
Senin Saraybahçeyi sakladığın gibi.
Şimdiki çocuklar,
Bilemezki eski izmit'i,
Çenesuyunun gerçek tadını bilsinler.
Benimde ümitlerimi katlettiler.
Seni Katlettikleri gibi.
Kayıt Tarihi : 9.11.2007 18:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömür Aykanat](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/09/izmit-im.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!