Hani derler ya İzmirli kızlar güzel olur diye. Evet doğru ama onları güzel yapan tenleri değil, özleridir aslında.Ancak çoğu göz nedense özü değil, teni görür.. Birçok yerde kız çocuğu olmak utanç ve zulüm iken İzmir’de kız çocuğu olmak şanstır, güzelliktir, kız olmanın ayrıcalığını hissederek büyümektir. Hissettirilmeden korunmak, kollanmaktır. Evde ağabeyinin, erkek kardeşinin yanında söz sahibi olmaktır. Babanın dinlediği eski plaklarda “Papatya gibisin güzel ve ince,Eziliyor ruhum seni görünce ” şarkılarıyla büyümektir..Babanla denize girmek,kulaç atıp yarışmaktır.İzmirli bir kız için neşeli bir kahkahadır hayat. Çünkü İzmirli babalar kızlarına değer vermeyi bilir,çağdaştır..kızını üstün tutar oğlundan..Bilir ki bir papatya kadar narin ve kırılgandır kızı. Sevgiyle incitmeden, hırpalamadan büyütür. Onurunu korur hissettirmeden.Ve o güzel kız çocuğundan sevecen,onurlu,kimlikli,yürekli,dik durmasını bilen çağdaş kadınlar yaratırlar.. Kızlarını bir başka sever İzmirli babalar.. İzmir’de kızlar babalarından öğrenir hayatı bunun içindir belki efe gibi dimdiktir duruşları. Ne zaman bir zeybek duysalar yay gibi gerilir bedenleri, keman teli gibi titrer yürekleri…
İşte bugün İzmir’i İzmir yapan özgür çağdaş, Atatürk sevdasıyla büyüyen kadınlar ve onların babalarıdır aslında.
İzmir’i özel kılan da Kordon’u, kumrusu, bayozu Simite gevrek, ayçekirdeğine çiğdem, domatese domat, demesi değil, Kubilay’a, Hasan Tahsin’e,, Atatürk’e ve devrimlerine sahip çıkmasıdır. İzmir, Türkiye’nin çağdaş, aydınlık yüzüdür. İzmir’i güzel ve vazgeçilmez kılan da budur.
Kayıt Tarihi : 6.4.2012 14:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!