İzmirli Mahmut'un Şiiri

Dinleyelim şimdi lütfen
Sıra İzmirli Mahmutta
Tepesi attı mı aman
Ayıp da bilmez günah da

El alemin işi var ya
Yürümek Mahmutun işi
Az kişi bilir nedendir
Eksiktir iki ön dişi

Üç beş kuruş verdiniz mi
Veya yarım cigaraya
Başlar sokak ortasında
Siyaseti anlatmaya

İnişlerde yokuşlarda
Bazen dingin bazen atik
Sesi diniverir birden
Her zaman sökmez retorik

Hırslı olduğunda asla
Yorulmaz ayağı dizi
Arkasından laf etmeyin
Taş yağmuru bulur sizi

Tarlabaşı Eyüp Çapa
Bilmediği yer yok sanki
Semt adı pek mühim değil
Güzergah neyse o anki

Yalnız nedense o Şişli
Yönünde başını eğer
Ona kalsa ters mıknatıs
Gayrettepe namı diğer

Sır tutan göz torbaları
Bilirler ki neye şahit
Korkuyla koşar yolları
Tek sırdaşı başında bit

Kimse asla zapt edemez
Telaşla kaçarken onu
Tehlikenin bittiği yer
İstanbul Radyosu önü

Korkusunu unutunca
Felsefeyi sayıklar o
Oğluyla yeğeni için
Sorun neler der Çiçero

Yarım ekmek kucağında
Derdi insanlık davası
Solgun titrek dudağında
Sokratesin Savunması

Uzaklar ona yakındır
Kadıköy de Avcılar da
Bu dönek dünya yüzünden
Çoğu zaman isyanlarda

Sayar on adımda durur
Politika için bekler
Her soyguncu soyadına
Ayıpça bir lakap ekler

Gece gündüz sokak sokak
O yol senin bu yol benim
Yazın çizme kışın terlik
Bir gün gün boyu izledim

Haylaz çocuklar peşinde
Hep sataşıp dururlar
O hep gezmeler işinde
Hayırseverler doyururlar

Nerde kalır nerde yatar
Ben bile bilemem bunu
Bir gün o tıknaz muhtar
Anlattıydı durumunu

Ne yap et ama... dedi
Lafı sen darbeye getir.
Sonra pis pis gülümsedi
Elektrik gibi gelir!