İzmire Güneş Biraz Geç Doğar

Güneş her sabah geç kavuşur İzmire

Çok geceler öncesinden,

Şehri kuşatmış dağlar yüzünden.

Ondandır gün boyu kavuran öfkesi

Ondandır herakşamki matemi

Allı, duvaklı, hüzünlü gidişi

Takılıp kalmak ister oysa İzmire

Geceyi kovmak ister sevdiğinden

Aydınlatmak ister tüm zamanı

Ama haykıramaz bir türlü

Mecburen gider kızıl kıyamet.

Kosturur bir sonraki sabaha

Lakin aynı dağlar yerinde

Gecikir bir kez daha bulusma

Doyamaz yine İzmirine

Sarıp sarmalar gün boyu.

Isıtıp aydınlatır elinden geldiğince

Ve her akşam aynı büyülü veda