İzmirde bir gece yarısını terkederken..

Özleminin dyanılmaz olacağını düşündüğüm zamanlarım vardı
biraz yıkılmış biraz yaşamak zorunda bırakıldığım sen vardın
sürgündeki özlemine inat bugün hala senin olabilmenin tadındayım
bir deniz kıyısı,biraz karanlık ve etkileyici görünen ufuktaki ay ışığında
seni düşlemek kadar bilmem kaç bininci günde bıraktığım
düşlerimde olan sen,şimdi hayallerimn ötesinde
kimsesiz bırakılmış bir çocğun gözlerindeki elinden alınmış
yaşama nedeni kadarfark edilmesi zor
belki imkansızsın diyecek kadar zorbir yerdesin

Öylece yürüyorum şimdi ben,saçmasapanım
bir saniye sonra ne yapacağımı bilemememin verdiği korkularım başlıyor
sudan alıkonulmuşbir balığın çaresizliği kadar çaresiz
fırtınaların vurduğu uçsuz bucaksız kasabalar kadar yorgundum
içimde tutsak olduğum o kadar yer vardı ki
nereye gitsem bir tutsaklığın esiri oluyordum
içimde birşeyler oluyor,güçsüz kaldığım,boğazımın düğümlendiği
nefes almadığım anlarımı hatırlıyorum.
her haırladığım birçığlık yükseliyor ayyuka,adı yoksunluk
kimi zaman gecenin en ayazlarında soğuktan titreyen çocuk
kimi zaman cami avlusunda utangaç amamuftaçlığının ifadesi bir dilenci
kimi zaman elinden oyuncağı alınmış küçük bebek
oğlunu kaybetmiş bir baba,yetim düşüyordum hayata,susuyordum
ve daha herkestim ben,gece sonlanıyordu,korkularım bitecekti
işte benim üç kuruşluk dileğimdi bu son...
Karşıki tepeden güneş doğacaktı,vuku bulacaktı yeni gün
sırtımdaki yüklerim ağırlaşınca çöemldim deniz kıyısına
deniz kayalıklara vuruyor,martısesleri kulaklarımı çalınıyordu
güneş ilk bana doğarken gözbebeklerim şişiyor
yeni insanlar tanıyordum hepsi ayrı renkte,nefes alışlarda
sustum o gün izmirde,bornova altımda
Gözlerime hükmeden egenin yaramaz çocuğu izmir
İşte benim minik dileğimdi:
birkaç yudum sukunet..Oysa bu hiç olmayacaktı..
Hoşçakal çocuğum,yabancı lisandan hoşçakal...