Bir kez daha bırakırken İzmir’i arkada,
İlk defa gözüm arkaya bakıyor burada.
Gönlüm tutunmuş sanki karşılıklı iki yakasına.
Sanki hasretmişim gibi şimdiden havasına, suyuna.
Acı veriyor pencereden dışarı bakmak ilk defa;
Hilal ışığında, tutmak için elimi her uzattığımda,
İzmir’e doğru huzur içinde ilerleyen her bir ağaca…
Onlar gibi kök salabilseydim keşke âşık toprağına.
Hâlbuki gittiğim yerin adı, ÇEŞM-İ CİHAN,
Bir yanı buram buram derya, öte yanı orman.
Ailemdeki herkes çıra gibi ateştir içimde yanan,
Ama âşıklar şehrini de bırakamıyor işte insan.
Son dördünde döneceğimi bilsem bile
Bırakıyorum İzmir’imi, vakit şimdi ilk dördünde.
Gittiğim yerde bekleyenlerim bir bir zihnimde,
Ama geride bıraktığım biri var, sanki bedenimde…
(24.08.2006)
İlhan SağKayıt Tarihi : 28.10.2007 18:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)