İzmir aşkı gönlümde yaşadıkça büyüdü.
Ayrılıķlar oldu. Uzakta hasret zirve gördü.
Gün geldi, fuar içiñ ışıkların söndü.
Bındiğim küçük tren fuar çevresinde döndü.
Bu gözler, Kordon boyunda güzel kız süzdü.
Gün geldi, Izmir'in göçmen kızları üzdü.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta