İzmir mutluluk öyküsü Şiiri - Hakan Özüç ...

İzmir aşkı gönlümde yaşadıkça büyüdü.
Ayrılıķlar oldu. Uzakta hasret zirve gördü.
Gün geldi, fuar içiñ ışıkların söndü.
Bındiğim küçük tren fuar çevresinde döndü.

Bu gözler, Kordon boyunda güzel kız süzdü.
Gün geldi, Izmir'in göçmen kızları üzdü.
Vapurda , gevrek, boyoz çay ile keyif sürüldü.
Her Izmir'li vasiyet ile Izmir'e gömüldü.

Üniversite yolu Buca'da otogarda aşklar öldü.
Ama ölmeyen aşkım Izmir, bana ödüldü.
Izmir imbatı, Izmir serinliği bazan üşüttü.
Yaşayışı , ayrıcalıklı, ayrılığı burnumda tüttü.

Izmir; Çeşme, Foça, Karaburun, tatil düşü.
Izmir, tarih, medeniyet , dünya görüşü.
Sıcak ise çık Karagöle ürper, üşü.
İzmir hayatımın mutluluk öyküsü.