İzmir Metin Ol Şiiri - Osman Bulut

Geçmiş olsun Güzel İzmir, Bayraklı
Türkiye acına ortak emin ol.
Seksen ilin yalnız sendedir aklı,
Duada binlerce dudak emin ol.

Yaşı kaç ki Vera ile Feda’nın,
Minicik Çınar’ın, zeki Arda’nın
Solduğunu gördük nice fidanın,
Daha salmadan dal budak emin ol.

Sabrın da sınırı yokmuş gücün de,
Bu sefer ölüme attılar künde.
Güldürdü yüzleri kasvetli günde,
Sevimli bir kaç yumurcak emin ol.

Varmış ki bir koruyucu meleği
Üç gece avuttu Elif bebeği.
Bitmemişse kulun suyu, ekmeği
Esirgiyor Canab-ı Hakk emin ol.

Kesilmedi ümitler Ayda kızdan,
Beş gün sonra çıktı topraktan tozdan.
Mucizeye şahit olan her gözden
Kopuverdi bir sağanak emin ol.

Olmasa cehalet denen karaltı,
Bizi yıkmaz bir altı nokta altı.
Silkeleyip sarssa da yerin altı,
Üstü açıverir kucak emin ol.

Yol ister tıkalı olsun, ister dar,
Açmak için bulunur bir anahtar.
Uzman ekiplerin elleri kadar,
Gönülleri müşfik, sıcak emin ol.

Ne kurala, ne ölçüye uyuyor
Demiri az, kumu fazla koyuyor.
Kimi müteahhit kanla doyuyor,
Doyurmuyor kara toprak emin ol.

Manzara ararsak ev alır iken,
Daha çok kanatır bağrı bu diken.
Tek suçlu; çok katlı mezarı diken
Ne fay hattı, ne o çatlak emin ol

Kuş da yapar kendisine bir yuva,
Ne temel sarsılır, ne çatlar sıva
Karşılar depremi, yeli bîperva.
Kullandığı kuru yaprak emin ol.
Can derdinde iken gençler, çocuklar
Dadanır “yardıma” ipi kopuklar.
Bu vakitler türeyen bu mahluklar,
Alçaklardan bin kat alçak emin ol.

Ne ilk, ne de orta bir devresinde,
Bunlar iğrençliğin son evresinde.
Her depremde enkazın çevresinde,
Biter böyle üç beş yavşak emin ol.

Hudut bilmez iki ayaklı davar.
Yıkıp geçer ne çit dinler, ne duvar
Çevrede çok beyni, kursağı aç var
Her haltı yer topak topak emin ol.

Akıl zırhı kuşanırsa vatandaş,
Her cephede kazanılır bu savaş.
Ne sahtekar kalır ne de bir nebbaş
Toz olur toz bu mahlukat emin ol.

Yardımdan mal kaçıran bir hayvanın,
Cür'etini aklı almaz Osman’ın.
Has’ı da var, fos’u da var insanın
Yani bir değil beş parmak emin ol.