İzmir körfezindeki iki kuşa dair

Dostunu yitirmiş insanın öyküsü acımasızdır,
sahile vurmuş cesedin yalnızlığı vardır onda,
bulutlar da yalnızdır ama martılar tutar ellerinden.

Sabaha dair çok şiirler okudum,
ellerim ıslandı, saçlarım tuzlandı alaca dizelerden,
kuşları kandıran da sabahın oynak elleridir.

Ağır ağır çıkılır mor merdivenler,
gecelerde kalanlar boşuna ağlamasın,
ışıksız da bulunur hayatın ince yolu.

Aşk sesleri duyulur kordondan,
kayıkçının kürekleri vurur denize,
kuşların kanadında güneş gizlenir.

İnsan neden yalnızdır, İzmir neden sessizdir,
kuşlar sabahı sever, aşklar körfezi sever,
beden sevgilerin son durağıdır.

Hayatımıza dair ne varsa İzmir'de gizli,
iki kuşun öyküsü var sahilde,
anlatan da anlayan da ben oldum.