İzmir Kaldırımlarında Picasso oluşumuz ...

Ben de o kentten geliyorum
Biz üzümlerin, ekinlerin, fındıkların gazabı
Biz omcamıza yapışık gazap üzümleri
Unutulmak korkusunun yoğunlaştığı yerde biz
İçeriz
Bizim korkumuz gözlerimizin bebeklerinde büyür
Bundan ötürüdür usumuzun Hiroşimalığı
Bundan ötürüdür her akşam karanlık inerken
İzmir kaldırımlarında Picasso oluşumuz
İstanbul da Emil Zola okuyan ispirtocu sefil
Ankarada ırzına geçilen düşünü
Şimdi siz iğrenerek fısıldaştığınız
Bu kentin insanlarına iğrenmeden bakabilseydiniz
Hemen kaçırarak neon lambalı uykularınızı
Bir gariban bankında sabahlamak isterdiniz
Ama siz
Bu kenti bir sis duvarının ardından
Gözbebeklerinize takılmış çıplak kadın optikleriyle
Süzersiniz
Ateş Ayşe ile elleriniz çarşafları severken
Otobüsteki Nalanın ırzına geçerken bir binlik
Düşen bir yaprak
Acılı bir çift göz
Söylenmiş bir acı sözü gibi dostun
Taa yüreğinde duyuyor insan, insansan...
Bu kentin arılarının elleri nasırlıdır
Bu ballar o nasırlı ellerin ballarıdır
Ama bu şapırdayan dil onun değildir
O bir arı değildir, benzi sarı değildir
Ben de o kentten geliyorum
O kentin oksijeni soluduğum zorla
O kentin kanı ateş gibi damarlarımda
O kentin gözü büyüyen gözlerimde
O kentin sözü usumda çınlayan çın çın
O kentin duvarlarında bir ilan
Kübanada şarkıcı bir adam
Kırk bangonot seyrederken içene
Altında yazının bir resim
Bir yaprağın düşüşünü anlatıyordu çok kesin...